Nelleke Keizer

Vaak ben ik dankbaar. Voor de onderlinge sfeer, de liefde en de grapjes die we met elkaar delen. Soms ben ik aan het overleven.

We hebben heus wel in de gaten dat er drie opgeschoten jongeren om ons heen zwermen. Stoppen soms dichtbij. Soms wat verder weg.

Tok, tok, tok, tok, tok. Vroam, vroam. Prut, prut, prut. En deze. Brrrrrom, brrrram, brrrroem.