We ontmoeten elkaar op een doodgewone donderdagmiddag als ik besluit te gaan stofzuigen.

Aan de buitenkant gaat het prima en schijnt de zon. Aan de binnenkant maak ik me druk voor gevorderden.

Onderweg heeft hij tijd en adem over om paddenstoelen te spotten en bijzondere bomen aan te wijzen. Oja. En hij hoeft ook nooit te plassen.

Op slag van 's middags besluiten mijn Meneer en ik in een ANWB-opwelling om tóch nog een klompenpad te lopen.

De afgelopen week heb ik meerdere keren op een haar na iemand NIET aangereden. Geluk en mazzel waren daar de grootste veroorzakers van..

Mijn Meneer raakt er opgewonden van. Niet het soort waar ik ook wat aan heb. Dat niet. Wél overduidelijk opgewonden.

Hij, zij en een hondje. Klein autootje tot aan het dak volgepakt. De tachtig zéker voorbij en op weg naar totale paniek.

Als onderdeel van mijn integratie op de Veluwe heb ik me opgegeven voor de bardienst, als het dialectkoor oefent..

In de berm, of beter, in de gréppel in de berm staat een grote auto. Range Rover idee. De bestuurder niet, die heeft géén idee...

Hij grijnst. Ik grijns. Compleet gelukkig bij het aangezicht van afslaande koeienkonten.

Gisteren reed ik alweer in de eerste stormachtige avond. De wind probeert mij het kanaal in te sleuren...

We hebben heus wel in de gaten dat er drie opgeschoten jongeren om ons heen zwermen. Stoppen soms dichtbij. Soms wat verder weg.

Tok, tok, tok, tok, tok. Vroam, vroam. Prut, prut, prut. En deze. Brrrrrom, brrrram, brrrroem.

Lieve lezer, Helaas. Deze week geen column. Mijn hersenen zijn gebakken.

Groepjes. Clubjes. Kliekjes. Brrrr. Hokjes. Boxjes. Vinkjes. Jakkes.

"Kijk eens wat ik heb!" In de deuropening staat een brede grijns. Twinkeloogjes van blijde opwinding.

Met mijn ziel onder mijn arm trek ik mijn regenpak aan. Graaf een afvoergeul in de tuin omdat de hortensia's zwemles hebben aangevraagd.

Ik had er wel een mening over. Dan zag ik zo'n hij-zzij-en-een-rugzakje. Zelfde jasje, zelfde schoenen en meestal een kaart..

Het leek een goed idee. Nu staan we midden in het bos en hebben geen idee welke kant we op moeten.