top of page

Ben jij gelukkig?


“Ben jij eigenlijk wel gelukkig?” Vraagt ze zomaar.

“Ik las je laatste post en toen dacht ik, nou meissie, ben jij wel gelukkig.”


Bij de eerste vraag krijg ik grote ogen. Bij de uitleg begin ik het te begrijpen. 


We zijn op visite bij vrienden die we weinig zien. Ik zou bijna zeggen “Dat zijn de besten.” Mensen bij wie we onszelf zijn en de tijd tussen onze afspraken in geen factor is. Ze heeft haar vraag opgespaard tot dit moment.


Het goede nieuws eerst. 

Ik ben helemaal gelukkig.


Zo. Klaar.

Maaaaarrrrr…..


Dat wás ik niet. Zéker niet in het eerste jaar. Wél met mijn Weduwnaar, niet met of in de situatie van liefde naast rouw. Die was moeilijk en vaak eenzaam. Vertwijfelend en verwarrend. Kwetsbaar en soms tijdelijk vernietigend. Voor mijn zelfvertrouwen met name.


Ik weet dat nog heel goed. Het is de drijvende kracht achter alles wat ik nu voor 'de nieuwe liefde van' en de verliefde weduwe-naar doe. Schrijven, spreken en coachen.


Dus ik vertel open over hoe het voelt en waar de knelpunten zitten zodat anderen daar herkenning in kunnen vinden. 


“Niemand eenzaam in de liefde naast rouw.”


Ondanks dat wij inmiddels getrouwd zijn.


Ondanks dat ik, meestal, huppelend door het leven ga. 


Ondanks dat de band met mijn bemoei-zonen goed is. 


Ondanks dat deze vrouw, met deze lieve vraag, officieel “de vrienden van die ander” zijn.


Ik ben een gezegend mens al zeg ik het zelf. Inmiddels.


Het meest gehoorde advies van nieuwe liefdes bij wie het goed gaat, aan nieuwe liefdes die het moeilijk hebben?


“Hou vol! Het wordt beter. Het komt goed.”


Míjn meest gegeven advies aan de weduwe-naar en zijn omgeving?


Wat zij deed. Middenin een samenzijn. Gewoon vragen én geïnteresseerd in het antwoord zijn:



“Ben jij wel gelukkig?”





Comentários


bottom of page