top of page

Gunfactor

Het is hier koud. Druilerig. De wind waait dwars door me heen. In de verte komt een grote veerboot aanvaren. Ik hou niet van kou. Ook niet van wind. Maar ik sta hier voor de liefde. De liefde van mijn Zoon. Voor een meisje. Zij viert vakantie op een eiland en hij gaat naar haar toe.


We hebben anderhalf uur gereden. Hij heeft er zin in. Ook een beetje zenuwachtig. Voor het eerst zo lang met elkaar. Met mensen die hij inmiddels best wel kent. Maar toch. Best spannend.


Tot zijn opluchting zijn we op tijd. Kaartje is gekocht. Zijn meisje wacht straks op de boot. Gaan ze samen de reis en het avontuur aan. Als we gedag zeggen voel ik tranen in mijn ogen. Ik ben verbaasd. Zo’n moeder ben ik normaal niet.


Ik zwaai tot ik ze niet meer zie. Ze lijken zo klein op die grote boot. Ze is blij om hem te zien. In de auto vertelde hij over haar ouders. Ze zijn aardig. Hij kan er zichzelf zijn. “Ze heeft een echte vader, mamma. Die hard werkt en zorgt voor zijn gezin.” Ik hoor enthousiasme, ontzag en bewondering. Ik snap het.


Op de terugweg druppelen tranen zachtjes in mijn schoot. Ik gun hem deze ervaring. Het verliefd zijn. De nieuwe dingen. Daar eten. En dan wél groenten eten. Of sushi. Het haar met zijn scooter ophalen van haar werk. Dan hoeft ze niet alleen. Los gaan met Valentijnsdag. Ontdekken dat hij liefde waardig is. Zichzelf zien. Door de liefdevolle ogen van zijn meisje. Stoeien met de balans tussen vrienden en vriendin. Dus voetbal kijken bij zijn vrienden. Samen met vriendin.


Ik gun ze onvoorwaardelijke vriendschap. Ik gun ze samen lachen en samen slapen. Ik gun ze het ontdekken. Hoe de liefde werkt. Het zal soms lastig zijn. Maar altijd de moeite waard. Groots. Meeslepend. De moeite waard. Ik gun het. Hem. En haar.


Ik hoop dat ze geen ruzie krijgen. En als dat wel zo is. Dat ze naar elkaar luisteren. Met open oren. Ruimte in hun hart. Ik hoop dat ze kwetsbaar en onoverwinnelijk zijn. Tegelijkertijd. Samen. Ik hoop dat ze ongedoseerd toegeven aan hun gevoel. En dat haar ouders daar niet gek van worden.


Ik hoop dat ze groeien. Van elkaar leren. Zwijgen en praten. Blij zijn of een traan laten. En dat het allemaal goed is. Omdat je jong bent. De liefde hebt gevonden.


Dus ik stond in de kou. De wind waaide dwars door me heen. Maar ik stond daar voor de liefde. De liefde voor mijn Zoon. En voor zijn meisje.




Hallo Leven


Wat ben je toch grappig


Dat je een moeder


Zomaar ineens


Tranen van geluk kunt geven.

留言


bottom of page