“Ik vraag me wel eens af hoe mijn leven er uit gezien zou hebben als ik geen kinderen had gehad. Ik vraag me af of het me iets gebracht heeft. Ik hou van ze hoor. Maar soms vraag ik me dat af.”
De vader die deze uitspraak doet zet me aan het denken en voelen. Hoe is dat voor mij? Ik vraag me dat nooit af realiseer ik me. Misschien is het voor een moeder ook anders. Per definitie. Dus zak ik even weg, voel en realiseer.
Tuurlijk. Het is best aanpoten af en toe. En je bent niet helemaal vrij in je planning. En net als je rustig zit moet er een USB-stick gezocht worden. Met spoed. Morgen PowerPoint. En ik kan geen Franse kaas met ze eten.
Maar verder.
Zonder die kinderen zou ik veel missen. Als naïef provinciaaltje zou ik anders nooit in een spijkerbroek met een scheur gelopen hebben. En er nog extra voor betalen ook. Voor die scheur.
Zonder kinderen was ik nooit naar Justin Bieber geweest. En waren mijn trommelvliezen nog heel. Ik zou nooit naar Jochem Myjer of Ali B. geweest zijn. Zelden zo gelachen. Dankzij Dochter zit ik in december bij de Chippendales. Nog even wennen aan het idee. Dankzij Zoon weet ik bijna alles over videokaarten, RAM’s, pc-ventilatoren, Multi functie toetsenborden, led-licht en cases. Maar ik ken ook Josylvio, je Broer en Boef. Met geluk zing ik een stukje mee. En ja. Dat vinden ze heel gênant.
De kinderen veranderen mijn denken terwijl ik dat van hen probeer te nuanceren. Zij stellen vragen waar ik anders niet over na zou denken. Zij stellen ter discussie. Soms zelfs mij. En terwijl zij groeien, groei ik mee. Denk mee. Doe mee. Voel mee.
Zonder kinderen had ik minder van de buitenland reizen genoten. Hun extra perspectief en onbevangenheid maakt mijn ervaringswereld rijker. Maakt mij initiatief-rijker. Met vijf en zeven joeg ik ze door canyons en langs watervallen. Wetsuit aan. Gaan. Wel met gids. Ik ben niet helemaal gek.
Zonder kinderen had ik heus niet op een elektrische motor door Denemarken gescheurd. Ik beklim hoge bergen en geniet van spectaculaire uitzichten met ze. Sjees moeiteloos dwars door Kenia met ze. Vlucht voor een zwerm bijen en smelt voor jonge eendjes met ze. Ik spring van veel te hoge rotsen in veel te diep water. Voor ze. Met ze.
Soms vraag ik me af wat ik aan het doen ben. Pedagogisch niet altijd even correct. Zelfs niet altijd even veilig. Maar zij voelen zich wel zo. Veilig. Van daaruit kunnen ze met mij mee. Én de wereld op zichzelf ontdekken.
Hallo Leven in mijn Leven.
Wat is het Leven fijn.
Zonder jullie.
Zou het stukken minder boeiend zijn.
Comments