Er moeten pixels op mijn website. Schijnt. Er moeten ervaringen worden ingevuld zodat ik waarderingssterren kan scoren. Schijnt. Ik moet tags aan mijn stukjes toevoegen zodat mijn blog makkelijk op internet verschijnt. Schijnt.
Marketing.
Nul verstand van. Dus zoek ik het maar even op.
“Marketing is de verzamelnaam van die categorie activiteiten die ervoor moet zorgen dat een bepaald product of bepaalde dienst bij zoveel mogelijk klanten bekend wordt zodat, daaruit voortvloeiend, zoveel mogelijk omzet wordt gegenereerd.”
Uhuh. Okay. Nu snap ik in elk geval de noodzaak. Bij mij thuis willen ze ook beleg op de boterham. En tot nu toe kóst mijn uit de hand gelopen schrijf-en-lezing hobby vooral beleg.
Maar hoe dan?
Ik kan ongeveer alles verkopen waar ik achter sta. Serieus. Sommige auto’s , een haakse slijper, bepaalde meubelen, de aubergine, de hogedrukspuit en de heggenschaar. Voelbaar enthousiast ben ik dan. En dat verkoopt.
Lijkt een makkie. Hoef ik alleen nog maar voelbaar enthousiast te zijn over mezelf. Jammer dat je een rood hoofd en een verlegen blik niet met woorden in beeld kunt brengen. Want zo voelt het. Heel gek om van jezelf te zeggen dat je goed bent. Raar om te melden dat je “te koop” bent. Nou ja. Mijn lezing dan. Een stukje ‘ik’ krijg je daar automatisch bij. ‘Not done’ om te vragen of er even op papier gezet kan worden hoe tof de ander vindt wat jij doet. En van de term verkopen krijg ik jeuk. En bultjes.
In elk geval heb ik dus talent voor worstelen met mezelf. Maak daar nou eens een olympische sport van. Dan heb ik al gewonnen voordat de race gelopen is.
Toch. Zou ik ‘ik’ niet zijn. Of ik vind er wel wat op. Kwestie van omzeilen. Zowel het gevecht, als de kwestie zelf. Niet mezelf verkopen. Maar vertellen wat ik je gun.
Want ik gun iedereen alles. Alles wat leuk, lief, mooi, hilarisch, ontroerend en leerzaam is. Ik gun je een goed gevoel in je meest onhandige momenten. Ik gun je eigenwaarde en Eigen Waarde. Ik gun je dat je je in goed gezelschap weet. Of überhaupt. Dat je niet alleen bent. Ik gun je je beste vriend. En ik gun je dat je die in jezelf vindt. Bovenal. Gun ik je de moed om jezelf te zijn.
En dan gaat de knop om. Want daar kan ik voelbaar enthousiast over zijn. Makkie. Daar kan ik in bij dragen. Dat weet ik zeker.
Daar gaat mijn lezing over. Daar draait het om bij mij in de praktijk. Dat is precies de reden waarom ik mijn blogs ben gaan schrijven.
Hallo Leven
Tot alles bereid
Om mezelf vleugels te geven
Alleen
Soms duurt het even
Comentarios