Ja, misschien. Misschien hebben ze koffie. Cappuccino of een Latte. Waar we lekker lang mee kunnen doen. Dan dopen we ons koekje er in en likken de gevallen stukjes van ons kopje.
Ondertussen kan ik je dan vragen hoe jij dat hebt ervaren. Over die man, die vroeger bij jou hoorde, met zijn Excel-bestanden-mindset, die alles keurig op een rij heeft. Bij wie zelfs de keukenlades netjes zijn en zijn sokken op kleur liggen. Moest jij daar ook zo om lachen?
Die man die voor je door het vuur gaat. Die zo groots lief heeft, zo aandoenlijk lacht, zo onverwoestbaar voor je gaat staan. Voelde jij je daar ook zo mee verwend?
En wat denk je van de jongens? Nu allebei op zichzelf. Met vaste verkering. Ik ben zo blij dat zij iemand hebben om tegenaan te kruipen als ze je missen. Ze doen het goed hoor. Eerst lustten ze bijna niks, nu eten ze bijna alles. Vind je dat niet knap?! Ik had het zo mooi gevonden als zij jouw favoriete gerecht, met garnalen notabene, ook een keer mét jou hadden kunnen eten. Ze vroegen me inmiddels allebei om het recept.
De gesprekken zijn veranderd. Hun wereldbeeld is veranderd. Ze weten nu wat dingen kosten. Kennen de waarde van het hebben en verliezen. Soms hebben ze het er over, vaak ook niet. Wat denk jij? Zouden we daar meer over moeten praten? Of moeten we ze laten?
Ze zijn allebei een eigen bedrijf begonnen. Trouwens, onze meneer ook, een jaar geleden al. Hij was klaar met managen en directeuren zonder ruimte voor de mens. Klaar met leidinggeven aan een grote productieafdeling zonder te weten wie er concreet aan de knoppen draait. Toen heeft ie zélf een knop omgedraaid. Nu klust hij voor zichzelf en maakt de prachtigste dingen. Ben jij daar net zo trots op als ik? Of vind je dat raar?
Wat denk je? Zullen we nóg een bakkie nemen?
Vertel jij ook eens iets over jou.
Als je alles zo bekijkt, van boven naar beneden. Als je dat kunt. Welk advies kan ik dan mee terug nemen? Waar moeten we op letten? Waar kan ik beter wél, beter níet? Zijn er ook dingen waar ik “sorry” voor zou moeten zeggen? Ben je soms boos? Heb jij ook nog wel eens verdriet?
Hoe denk jij eigenlijk over mij? Ben ik “die andere vrouw” of zie je me als een vriendin? Weet je dat ik ongelofelijk veel hou, van jouw man en jouw gezin? Zie jij hoe ik regelmatig ongemakkelijk, niet weet wie ik mag zijn? Dat er nu heel vaak weer wordt gelachen, is dat pijnlijk of juist fijn?
Misschien is er koffie in de hemel en kan ik eens een bakkie bij je komen doen. Dan dopen we onze koekjes in de koffie en likken lachend de gevallen stukjes van ons kopje. Ben jij de mijne en ik de jouwe. Omdat we van dezelfde mensen houden. Neem ik bij het afscheid wat van jouw liefde mee naar beneden. Want jij blijft daar en ik stap er weer in. Door met leven.
En in de hemel
Later
Misschien
Een vriendin.
Comments