Beetje ongewone vraag. Voor mij. Ik had namelijk al wel het één en ander geleerd. Over mij.
Dat ik mezelf nu serieus leuk vind. Meestal. Dat ik doe wat goed voelt. Dat ik mezelf ben. Goed. Of goed-genoeg. Allebei goed. Dat had ik dus al geleerd.
Sterker nog. Ik krijg hem zelf aan de andere kant van de coaching tafel. Die ongewone vraag.
“Wil je me helpen meer mezelf te zijn?”
Mensen die op het podium van het gewone leven moeite hebben om zichzelf te zijn. Bang voor de reacties van een ander. Vooral bang voor zichzelf. Geen criticus zo groot als jij voor jou. Maar ja. Je wilt ook graag je eigen-Wijze, stralende zelf zijn. Toch?
En nét als je denkt dat je lekker gaat. Nét als je je eigen fan aan het worden-en-zijn bent. Komt het leven met gierende banden om de bocht. Boem. Zo. Die zag je niet aankomen. Deal with it.
Gebeurt mij ook. Helemaal nu ik van het podium van het gewone leven een concreet podium heb gemaakt. Komen al die kwesties weer voorbij. Lijkt het soms alsof ik niks gegroeid ben. Maak ik me weer druk en voel ik me ongemakkelijk.
Dus ik stel mijn ongewone vraag. Tot de nok gevuld met onzekerheid. Aan een regisseuse. “Help mij meer mezelf te zijn op het podium.” Juist omdát ik weet wie ik ben. Er van overtuigd dat de authentieke ik een stuk interessanter is dan de ingetogen versie.
Stap ik dat moeras maar weer in en vraag nota bene om kritisch bekeken te worden. Ga ik nog voor betalen ook.
“ Mamma” Zegt mijn zinnige zoon. “Is het niet handiger om die investering te doen als je wat verder bent? Als je al boekingen hebt. “ Misschien. Wellicht. Logischer.
Maar mamma is ambitieus. Voor zichzelf. Ik wil wat ik wil. Voor mezelf. En als je voelt dat je wilt groeien dan kies ik daar voor. Ik wil zo graag de beste versie van mij. Zonder fratsen, gefröbel of ge-maar. En als ik blij ben met mij. Dan heeft iedereen daar baat bij. Komt de rest vanzelf.
Hij snapt het. Lijkt. Het is een puber. Kan ook zijn dat hij na de eerste zin al is afgehaakt. Ik nooit meer. Afhaken. Dus ik zeg tegen die regisseuse. Kijk maar. Feedback maar. Pak me maar aan. Misschien ga ik huilen. Dat gebeurt. Trek je daar niks van aan. Want ook als ik huil. Dan wil ik het nog steeds.
Vindt ze een ongewone vraag.
Hallo Leven
Goed
Beter
Beste versie van mijn Zelf
Vraag het gewoon even
Aan jezelf
Comments