
“De kinderen waren natuurlijk ook heel erg benieuwd toen we thuiskwamen. Naar je nieuwe vriendin. En vooral of ze op je overleden vrouw lijkt.”
“Ja logisch. En?”
“Oh nee. Helemáál niet. Als je overleden vrouw binnenkwam, dan kwam er écht iemand bínnen.”
…..
Gisterenavond heeft mijn weduwnaar mij tijdens een borrel voor intimi voorgesteld. De meest nabije en al oeroude vrienden konden kennis met mij maken.
Vandaag komen we een stel tegen dat er gisterenavond ook was. We doen een bakkie met ze. Even bijpraten. Het lijken me aardige mensen.
Maar.
Dit gaat over mij. Ík ben die nieuwe vriendin. Het duurt even tot het tot me doordringt wat ze nou eigenlijk zegt. Ik kijk naar de anderen of iemand anders ook reageert. Mijn weduwnaar bijvoorbeeld. Niks. Begrijpend geknik en het gesprek gaat door. Ik ga naar de wc. Mijn handen en benen trillen. Mijn lip ook.
Ik snap het niet. Ik heb een heel eigen leven. Vrienden die gek met me zijn. Bij wie ik mezelf kan zijn. Kan stralen en stromen. Ik ben een leuk mens al zeg ik het zelf. Eigen huis. Werk. Mooie kinderen. Helemaal zelf opgevoed.
Wat doe ik hier? Wanneer heeft er iemand toestemming gegeven om mij zo te degraderen? Is het de loyaliteit aan de overledene? En hoezo zeg je dit soort dingen hardop? Waar ik bij zit?!
Ik begrijp echt wel dat mijn aanwezigheid een nieuwe pijn oproept. Dat mijn weduwnaar alléén zien, iets anders is dan hem met een andere vrouw zien. Ik begrijp ook dat je als oude vrienden dan eerst even moet huilen als je me ziet. Ik troost je dan. Zeg dat ik het begrijp. Dat doe ik ook. Echt.
Dat ik na afloop van zo’n bezoek zélf ook even moet huilen. Mijn spanning kwijt moet. De lading er af. Het moeilijk en ongemakkelijk moet zien kwijt te raken.
Begrijp jij dat ook? Sta jij daarbij stil?
Hallo! Ik heb ook gevoel! Ik ben hier niet alleen maar voor míj́n lol. Ik ben hier om te kijken of we ‘zijn-en-háár-vrienden-van-hoe-het-eerst-was’ kunnen verbinden. Of ook ik jullie aardig ga vinden. Zodat we samen door kunnen. Alle “oude” vrienden en ik. De toekomst in. Totaal anders dan hoe het was. Maar met goede moed.
Dacht ik dapper.
En nu heb ik er even totaal geen zin meer in.
Yorumlar