top of page

Vijftien. Het vervolg.

Twaalf grote jongenslijven, beginnende mannen, in mijn huis. Hele nacht, geen supervisie. Wel een visie. Maar je kunt er soms gruwelijk naast zitten. En dat mag ook. Mamma is nou eenmaal in de “Ja-fase” , ervaringen opdoen, risico’s nemen, je overgeven aan dat prachtige ding dat Leven heet.


De woonkamer is één groot bed geworden, op het aanrecht flessen frisdrank, zakken chips. En nu maar hopen dat die in hun maagjes en niet in de kieren van mijn bank verdwijnen. Omdat we toch gek aan het doen zijn een energie-drankje de man en om half acht levert de plaatselijke snackbar patat, kroketten en frikandellen af. Vooraf geregeld, achteraf een goed idee.


In het toilet staat een heel pak wc-papier en we bespreken van te voren wat je doet als er toch eentje een fles drank meeneemt. En dat ze de honden eten moeten geven.


En dan ga ik weg. Eerlijk? Met een rustig hart. Er kan van alles gebeuren en daar heb ik me bij neergelegd. Dit is ons experiment en als er iets mis gaat dealen we daar mee.


Ik zou wel om een hoekje willen kijken hoe ze erbij liggen met z’n allen. Natuurlijk wordt er nauwelijks geslapen, zou ik ook niet doen. Natuurlijk kijken ze horror-films waar ik drie jaar van wakker zou liggen. Natuurlijk is zo’n woonkamer vol matrassen een uitnodiging om te stoeien. Dat zou ik dan weer wel doen.


Ik heb begrepen dat het een heerlijke, gezellige mannenbende was. Hij heeft genoten, is blij geweest. Opgetild door het vertrouwen. De regels had hij in de groeps-app gezet en ze hebben met elkaar huis en haard respectvol in de oude staat terug gebracht. Zelfs de vaatwasser is ingeruimd. Ik hoef letterlijk niks meer te doen. Het beddengoed ligt voor de machine, dat werk ik morgen wel weg. Op de tafels staan kaarsjes, de open haard is aan, mijn keuken nog nooit zo netjes geweest.


En ik? Ik ben ook blij. Voor hem.


Zijn blijdschap en trots zijn zo voelbaar dat ik niet weet of ik moet lachen of huilen. Hij is trots op zijn vrienden die zijn vertrouwen in stand hielden en hem moeiteloos hielpen opruimen. Trots op de groep die voor hem zo senang voelt en die hij blijkbaar goed gekozen heeft. Diverse nationaliteiten van zeker drie verschillende scholen. Stuk voor stuk minstens een jaar ouder dan hij. Afkomst is geen issue wanneer je voor elkaar opkomt. Van mij mag hij ook trots zijn op zichzelf.


Hij wil ze eigenlijk allemaal tegelijk hier een keer komen laten zien. Want hij is ook trots op mij en de mensen waar je van houdt wil je toch het liefste bij elkaar hebben.


Lief groot kind.

Zeg Hallo tegen het leven.


Ik vind.


Dat je het hebt begrepen.


Hou ook van jou.

תגובות


bottom of page